FAQ Pobyt

Jako obywatel UE możesz wjechać do Niemiec i przebywać tu w celu poszukiwania pracy (§ 2 ust. 1 p. 1a ustawy o swobodzie przemieszczania się obywateli UE – FreizügG/EU). Do wjazdu wystarczy ważny paszport lub dowód osobisty. Prawo pobytu w Niemczech związanego z poszukiwaniem pracy obejmuje początkowo okres 3 miesięcy. Po jego upływie urząd ds. cudzoziemców może wezwać Cię do uwiarygodnienia spełniania przesłanek do dalszego korzystania z prawa do swobody przemieszczania się. Oznacza to konieczność złożenia oświadczenia, że szukasz pracy, ale nie oznacza (jeszcze) konieczności udokumentowania tych poszukiwań. Dopiero gdy długość pobytu przekroczy 6 miesięcy, wspomniany urząd może zażądać od Ciebie udokumentowania starań o pracę oraz perspektywy jej znalezienia. Perspektywa znalezienia zatrudnienia na rynku pracy jest negatywna, jeżeli po uwzględnieniu Twoich kompetencji i życiorysu zawodowego okaże się, że znalezienie dla Ciebie odpowiedniego zatrudnienia wydaje się obiektywnie niemożliwe.
Jeżeli znajdziesz pracę, zaświadczenie od pracodawcy lub umowa o pracę będą wystarczającą podstawą Twojego prawa pobytu w Niemczech.

Dane osobowe pobiera się zwykle z krajowych paszportów lub dowodów osobistych i w tym zakresie nie są potrzebne tłumaczenia. Sytuację rodzinną ustala się jednak z reguły na podstawie aktów stanu cywilnego (stwierdzających urodzenie, zawarcie małżeństwa lub zgon), a dopiero potem wprowadza odpowiednie dane do dokumentacji.

W krajach UE, które przystąpiły do Konwencji z dnia 8 września 1976 r. dotyczącej wydawania wielojęzycznych odpisów skróconych aktów stanu cywilnego, zwanej dalej (Konwencją – brak wersji PL), można wystawiać wielojęzyczne odpisy wspomnianych aktów. Są one uznawane w państwach będących stronami Konwencji bez dodatkowych formalności (legalizacji czy poświadczenia klauzulą apostille).

Dokumenty z innych krajów muszą zostać odpowiednio poświadczone w kraju macierzystym, a następnie przetłumaczone na niemiecki przez tłumacza przysięgłego. Poświadczenia może dokonać albo właściwy organ w kraju macierzystym (apostille), albo właściwa niemiecka placówka zagraniczna (legalizacja).

Członkowie rodziny niebędący obywatelami UE (obywatele państw trzecich) potrzebują – w zależności od kraju pochodzenia – wizy przy wjeździe do Niemiec. Wniosek o wizę należy złożyć z odpowiednim wyprzedzeniem w niemieckim konsulacie albo niemieckiej ambasadzie. Wizę otrzymuje się zwykle w ciągu 15 dni i jest ona bezpłatna.

W celu udokumentowania swojego prawa pobytu w Niemczech członkowie rodziny obywatela UE – niebędący obywatelami UE – otrzymują w ciągu 6 miesięcy kartę pobytu. Aby ją uzyskać, muszą przedłożyć paszport albo dokument zastępczy w miejsce paszportu i udowodnić, że są członkami rodziny obywatela UE, który mieszka już w Niemczech bądź wjeżdża z nimi do Niemiec. Poświadczenie przedłożenia tych informacji wystawia się niezwłocznie. Nie trzeba spełniać żadnych dodatkowych warunków. Posiadający uprawnienia pobytowe członkowie rodzin obywateli UE zatrudnionych w Niemczech mają takie same prawa i obowiązki, jak obywatele UE. Mogą np. od pierwszego dnia pobytu w Niemczech pracować zarobkowo w ramach pracy najemnej bądź samozatrudnienia.