• 1. Pracodawca
• 2. Rada zakładowa agencji pracy tymczasowej/ pracodawcy użytkownika
• 3. Arbitraż przy związkach pracodawców
• 4. Urząd Pracy (Bundesagentur für Arbeit)
• 5. Kontrola Legalności Zatrudnienia (Finanzkontrolle Schwarzarbeit - FKS)
• 6. Pracodawca użytkownik

1. Pracodawca

Jeśli chodzi o godziny pracy i wynagrodzenie, Marisa jest zobowiązana na mocy umowy o pracę do pozostawania do dyspozycji pracodawcy przez 40 godzin tygodniowo. Pracodawca zgodził się zatrudnić Marisę w wymiarze 40 godzin pracy w tygodniu i zapłacić za nie. Mimo, że nie ma on pracy dla Marisy, Marisa nadal ma prawo do pełnego wynagrodzenia, nawet jeśli nie pracowała. Jest to tak zwane wynagrodzenie gwarantowane. Jeśli pracodawca płaci Marisie nie za 40 godzin, ale tylko za godziny, które faktycznie przepracowała, narusza swoje obowiązki wynikające z prawa pracy.

Aby Marisa mogła otrzymać gwarantowane wynagrodzenie, musi sama wystąpić do pracodawcy o jego wypłatę. Nie może tego zrobić w jej imieniu żadna instytucja. Może ona jednak zwrócić się do poradni związkowej specjalizującej się w prawie pracy, gdzie uzyska bardziej szczegółowe informacje na temat roszczenia o wynagrodzenie.

Adresy lokalnych poradni Marisa może znaleźć w internecie pod adresem:

Poradnie specjalizujące się w prawie pracy

https://www.bema.berlin/pl/

https://www.arbeitundleben.de/beratungsstellen/beratungsstellen

https://www.faire-mobilitaet.de/pl

Pod podanym poniżej adresem znajduje się wykaz wszystkich poradni. Można je sortować według tematu oraz języka:

https://www.eu-gleichbehandlungsstelle.de/eugs-pl/obywatele-ue/punkty-doradztwawyszukiwanie

Jak zażądać od pracodawcy zapłaty wynagrodzenia opisano w rozdziale 2 „Niewypłacone wynagrodzenie”.

Marisa nie musi i nie powinna podpisywać porozumienia o rozwiązaniu umowy z dwóch powodów:

1. Po 18 miesiącach zatrudnienia, Marisa musi zostać zatrudniona przez centrum logistyczne na czas nieokreślony. Jej pracodawca (agencja pracy tymczasowej) próbuje to obejść, zawieszając umowę na trzy miesiące.
2. Jeżeli Marisa podpisze porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę, to nie tylko traci możliwość zatrudnienia w centrum logistycznym, ale również musi liczyć się z tym, że przez okres do trzech miesięcy nie będzie miała prawa do zasiłku dla bezrobotnych wypłacanego przez Urząd Pracy.

2. Rada zakładowa agencji pracy tymczasowej/ pracodawcy użytkownika

Pojedynczym pracownikom, takim jak Marisa, trudno samodzielnie przeciwstawić się pracodawcy. W tym celu w wielu przedsiębiorstwach funkcjonuje wybierana przez pracowników rada zakładowa, która reprezentuje interesy wszystkich zatrudnionych w przedsiębiorstwie osób. Jeśli w agencji pracy tymczasowej nie ma rady zakładowej, Marisa może również skontaktować się z radą zakładową pracodawcy użytkownika, tzn. firmy logistycznej. Rada zakładowa centrum logistycznego odpowiada wobec Marisy głównie w kwestiach związanych z miejscem pracy, np. w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy lub harmonogramu czasu pracy. Jednakże centrum logistyczne ma również obowiązek opieki nad Marisą i innymi pracownikami tymczasowymi. Rada zakładowa centrum logistycznego nie ma bezpośredniego wpływu na zleceniodawcę (agencję pracy tymczasowej), gdy chodzi np. o wypłatę wynagrodzenia gwarantowanego. Wskazując jednak na spoczywający na niej ww. obowiązek opieki może ona wpłynąć na własnego pracodawcę, aby ten interweniował w agencji pracy tymczasowej w sprawie prawidłowego wynagradzania pracowników tymczasowych.

3. Arbitraż przy związkach pracodawców

Większość agencji pracy tymczasowej w Niemczech posiada członkostwo w jednym z dwóch największych związków pracodawców tej branży: Bundesarbeitgeberverband der Personaldienstleister e.V. (federalny związek pracodawców zatrudniających pracowników tymczasowych - BAP) lub Interessenverband Deutscher Zeitarbeitsunternehmen e.V. (związek agencji pracy tymczasowej - iGZ). Związki te reprezentują interesy swoich członków, negocjują zbiorowe warunki zatrudnienia w ramach pracy tymczasowej i dbają o uczciwe warunki pracy, przestrzeganie prawa, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz norm etycznych. Zasady działania tych związków są określone w Kodeksie Postępowania i Etyki. Marisa może sprawdzić w swojej umowie o pracę, czy jej pracodawca należy do jednej z tych dwóch organizacji. Jeśli tak, Marisa może skontaktować się z nią i przedstawić swoją sprawę. Związek pracodawców może wówczas prowadzić mediacje i doprowadzić do porozumienia oraz zapobiec dalszemu naruszaniu umowy przez pracodawcę.

Jeśli agencja pracy tymczasowej jest członkiem iGZ, Marisa może skontaktować się z punktem kontaktowym ds. arbitrażowych (Kontakt- und Schlichtungsstelle - KuSS) pod adresem:

kontakt@kuss-zeitarbeit.de lub telefonicznie: +49 30 25762847

W strukturach BAP nie została powołana komisja arbitrażowa, niemniej jednak w takich przypadkach zaleca się pisemny kontakt ze stowarzyszeniem:

Bundesarbeitgeberverband der Personaldienstleister e.V. (BAP)
Universitätsstraße 2-3a
10117 Berlin

4. Urząd Pracy (Bundesagentur für Arbeit)

Wstrzymanie wypłaty wynagrodzenia gwarantowanego stanowi naruszenie § 615 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB) oraz niemieckiej ustawy o pracy tymczasowej (AÜG) (§ 11 ust. 4 zd. 2). Próba uniemożliwienia przejęcia Marisy i innych pracowników przez pracodawcę użytkownika narusza cel § 1 ust. 1b niemieckiej ustawy o pracy tymczasowej.

Marisa może zgłosić te naruszenia do Urzędu Pracy, który udzielił pracodawcy pozwolenia na leasing pracowniczy. W Niemczech są trzy Urzędy Pracy odpowiedzialne za przyznawanie zezwolenia w zakresie regulowanym przepisami ustawy o pracy tymczasowej: w Norymberdze, Kilonii i Düsseldorfie. To, który Urząd Pracy jest właściwy w tym przypadku, zależy od tego, gdzie znajduje się główna siedziba agencji pracy tymczasowej:

Właściwy Urząd Pracy może przeprowadzić dochodzenie wobec pracodawcy na podstawie skargi Marisy. W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa agencja pracy tymczasowej musi liczyć się z karą grzywny lub może nawet otrzymać zakaz dalszego prowadzenia działalności jako agencja pracy tymczasowej. Ważne jest, aby Marisa dokładnie opisała sytuację w piśmie zawierającym skargę i dołączyła dowody, takie jak umowa o pracę i odcinki wypłaty.

Poradnie specjalizujące się w prawie pracy mogą pomóc w przygotowaniu takiej skargi (patrz krok 1). Szansa na ukaranie pracodawcy wzrasta, jeżeli inne osoby poszkodowane również przyłączą się do skargi. Po złożeniu skargi Marisa nie otrzyma informacji o wyniku kontroli przeprowadzonej przez Urząd Pracy.

5. Kontrola Legalności Zatrudnienia (Finanzkontrolle Schwarzarbeit - FKS)

Poprzez wstrzymanie wypłaty wynagrodzenia gwarantowanego po pierwsze naruszeniu ulega obowiązek wypłaty minimalnego wynagrodzenia, po drugie wstrzymane zostaje odprowadzanie składek na ubezpieczenie społeczne. Z tego powodu Marisa może również złożyć skargę do Kontroli Legalności Zatrudnienia, co może doprowadzić do kontroli w firmie i jej ukarania, jeśli stwierdzone zostanie popełnienie wykroczeń:

https://www.zoll.de/EN/Contact/Enquiries/General-enquiries/general-enquiries_node.html

6. Pracodawca użytkownik

Jeśli Marisa pracuje w centrum logistycznym dłużej niż 18 miesięcy, umowa o pracę zawarta między nią a agencją pracy tymczasowej traci ważność. W tym momencie pomiędzy Marisą a centrum logistycznym automatycznie powstaje stosunek pracy na czas nieokreślony.

Uwaga! Wraz z rozpoczęciem nowego stosunku pracy pewne terminy ulegają wyzerowaniu. Na przykład Marisa ma prawo do ustawowej ochrony przed zwolnieniem w centrum logistycznym dopiero po 6 miesiącach od daty przejęcia. Okresy pracy w centrum logistycznym z poprzedniego zatrudnienia w agencji pracy tymczasowej nie są brane pod uwagę.